Oferta

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ

szpak, kowalik, krętogłów

rzadziej: mazurek, wróbel domowy , bogatka, pleszka, dudek

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Szpak zakłada gniazda tam, gdzie istnieje możliwość odpowiadająca ich oczekiwaniom. Może to być dziura w drzewie, sztuczna budka lęgowa, czy też zakamarki zadaszenia domów. Zaobserwowano, że szpaki znoszą do gniazd świeże pędy ziół o właściwościach aseptycznych i przeciwroztoczowych – co w zatłoczonym gnieździe w okresie odchowu młodych jest niezwykle istotne i zmniejsza śmiertelność piskląt. Znana jest zdolność szpaków do naśladowania śpiewu innych gatunków, czasem nawet imitują bardzo realistycznie inne dźwięki – choćby alarmy samochodowe. Obecnie nie spotyka się szpaków w gęstych lasach – występują raczej na terenach bardziej otwartych. Szpak jest czarny, ale na jego piórach można dostrzec białe perełki. Szczególnie widoczne są w okresie jesiennym. W okresie godowym charakterystyczną cechą upierzenia szpaka jest metaliczny połysk piór dający wrażenie wielobarwności.

Alternatywne gatunki zasiedlające ten typ skrzynki:

 Dudek na założenie gniazda potrzebuje starych drzew dziuplastych położonych na skraju lasów, czy pośród śródpolnych miedz. Ale także i my możemy mu choć trochę pomóc! Budka dla

dudka może być dobrym pomysłem na sprowadzenie sobie całkiem sympatycznych sąsiadów. Piękne ubarwienie tego ptaka jest szczególnie rzucające się w oczy w locie, gdy wygląda jak ogromny motyl. Na głowie ma długi ruchliwy czub z czarno zakończonych piór, który rozpościera wachlarzowato w chwilach zaniepokojenia. Odzywa się donośnym, niskim „upupup”. Młode dudki w gnieździe, by przegonić intruza, posługują się niezwykłą bronią w postaci cuchnącej cieczy wystrzykiwanej w kierunku wroga. Z tego powodu gniazda dudka czasem nieprzyjemnie pachną. Żywi się dużymi owadami (chrząszcze, muchy, pasikoniki itp.) oraz ich larwami i poczwarkami, a także dżdżownicami.

Kowalik żyje w luźnych starodrzewiach liściastych i mieszanych, borach oraz większych parkach. Stare drzewa o licznych dziuplach są jego ulubionym środowiskiem. Gnieździ się w dziuplach lub budkach lęgowych dostosowując otwór wejściowy do swoich rozmiarów (35mm średnicy) poprzez obmurowywanie go. Gniazdo wyścieła płatkami kory sosnowej. Składa 5-8 białych, nakrapianych na czerwono jaj. Kowalik wyprowadza tylko 1 lęg w roku, w kwietniu. Kowaliki szukają pożywienia w szparach kory, odłupując jej kawałki.  Zdarza się, że w jej pęknięciach ukrywają na zimę smaczne kąski, np. nasiona słonecznika. Jednak główną ich dietę stanowią owady we wszystkich stadiach rozwojowych. Często obserwowany spacerujący po pniu głową w dół.

Krętogłów lubi lasy liściaste i mieszane, ich skraje, duże polany, pastwiska oraz sady. Spotykany w parkach, na cmentarzach jak i w ogrodach. W przeciwieństwie do innych dzięciołowatych, przesiaduje w poprzek na gałęziach. Podczas toków partnerzy stojąc naprzeciwko, kręcą głowami i stroszą pióra. Sam nie wykuwa dziupli, często przepędza z nich inne ptaki i wyrzuca z nich ich jaja. W roku wyprowadza jeden, do dwóch lęgów (maj-czerwiec). Żywi się głównie mrówkami (we wszystkich ich stadiach rozwojowych) które zbiera z liści, gałęzi lub z ziemi, czasem bezpośrednio z mrowiska.

Sikory: patrz opis budka dla sikor – klasyk 

Wróble: patrz opis familiada

Pleszka: patrz opis budka dla sikor-klasyk 

Opis techniczny skrzynki:

podstawa  w środku 15 x 15 cm,

wysokość  ~ 35 cm

otwór wlotowy okrągły w górnej części budki 4 cm od daszka o średnicy 5 cm

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PFSC)

sposób łączenia: wkręty

sposób montażu: przywiązywana za pomocą sznurka przez specjalnie przygotowane otwory bez konieczności kaleczenia drzewa

budowa budki opracowana przez ornitologów

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

rudzik, pleszka, pliszka siwa, kopciuszek

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Rudzik lubi przemieszczać się po podłożu skacząc, chętnie też zatrzymuje się i odpoczywa, charakterystycznie kiwając ogonem. Ptaki chronią swoje terytorium zarówno śpiewając, jak i fizycznie przeganiając inne osobniki. Znany jest z pięknego śpiewu, i faktycznie ten gatunek ptaka śpiewa przez cały rok, choć szczególne popisy daje wiosną, zwłaszcza w godzinach popołudniowych. Na swoje schronienie chętnie wybierają wilgotne lasy o bogatym runie i podszyciu, a także sady, zapomniane ogrody i parki. Gniazda tych ptaków najczęściej znaleźć można blisko ziemi , zwłaszcza w zacienionym gęstym krzewie, połamanych gałęziach ale także w dziuplach. Rudzik wyprowadza 2 lęgi w roku. Ptaki te, aby zechciały osiedlić się w budce lęgowej, nie może ona być umieszczona na wysokości większej niż 4 metry. Uważane są za stosunkowo odważny gatunek ptaka, co ułatwia ich obserwację, chętnie towarzyszą osobom pracującym w ogrodach, sadach czy parkach. Odżywia się owadami, pająkami, dżdżownicami i ślimakami, zbieranymi w ściółce.

Pleszka patrz: budka dla sikory- klasyk

Pliszka siwa – środowisko jej życia od dawna wiąże się z człowiekiem. Są nim ugory, pastwiska, łąki, plaże, poręby oraz szosy i zabudowania. Ptak ten bardzo ceni sobie również bliskość wody. Gniazdo zakłada najchętniej w zagłębieniach murów, pod dachami, w wiązaniach drewnianych szop, w pryzmach cegieł, stosach drewna i kamieni. Jest ono duże, o dość luźnej konstrukcji, zbudowane z łodyg i liści traw, korzonków i mchu, o wyściółce z włosia z domieszką piór. Jaja składane są w okresie od końca kwietnia do początku lipca (2 lęgi). Pliszki mają charakterystyczny zwyczaj częstego kiwania swoim długim ogonem w każdą stronę podczas biegu, ma to na celu wypłoszenie owadów z  ich kryjówek, którymi się żywią.

Kopciuszek – zabudowa miejska stanowi namiastkę górskich terenów, na których pierwotnie gniazdował. Występuje nawet w centrach wielkich miast, gdzie przy sztucznym oświetleniu jego głos rozbrzmiewa także w nocy. Samce mają smolisto-czarną pierś, pomarańczowordzawe podogonie i ogon – wyglądają więc, jakby zostały okopcone przez dym z komina, na którym chętnie przysiadają. Bardzo ruchliwy, często potrząsa ogonem, sprawiając wrażenie zaciekawionego i podekscytowanego. Wracają do Polski w marcu, a pierwsze lęgi pojawiają się już pod koniec kwietnia. W czerwcu składają drugi lęg, a niektóre pary wyprowadzają nawet trzy lęgi w roku. Samica składa 5–6 jaj o białawej, czasem niebieskawej skorupce, których wysiadywanie trwa ok. 2 tygodni. Pokarmu szuka na ziemi, biegając i skacząc na jej powierzchni (również na betonie, asfalcie, blaszanym dachu). Potrafi zwinnie chwytać owady w locie. Bezkręgowce i owoce mogą zbierać z gałęzi, ścian i liści.

Opis techniczny budki:

podstawa  w środku 10 x 10cm,

wysokość  ~ 25cm

otwór wlotowy otwarty w górnej części budki o wysokości ok 7,5 cm szerokości 10 cm

głębokość ok 16 cm

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PFSC)

sposób łączenia: wkręty

krawędzie fazowane

sposób montażu: przywiązywana za pomocą sznurka poprzez specjalnie przygotowane otwory bez konieczności kaleczenia drzewa

Uwaga!

Budki półotwarte są narażone na drapieżnictwo ssaków i ptaków. Dlatego należy je wieszać tak, aby dobrze zlewały się z otoczeniem i były dobrze ukryte, np. w winobluszczu. Do budek tego typu dodajemy obowiązkowe siateczki zabezpieczające. Gatunki gniazdujące wyżej, np. kopciuszek czy pleszka mogą być narażone na presję ze strony ptaków krukowatych.

Natomiast budki dla rudzika (nisko zawieszane ca 1,2-1,6 m) powinny być dodatkowo zabezpieczone ze względu na drapieżnictwo kotów lub kun. Dlatego oprócz siateczki zaleca się zastosowanie różnych mniej lub bardziej radykalnych środków odstraszających, a mianowicie:

– sadzenie w otoczeniu budki dla rudzika roślin odstraszających koty: lawenda wąskolistna, ruta zwyczajna, kocanka włoska, bodziszek bałkański,

– wyłożenie na ziemi w promieniu do 1 metra od pnia ciętych gałęzi kolczastych krzewów (berberys, głóg, tarnina) lub mat z kolcami nieraniących kocich łap,

– raz na tydzień malowanie kory dookoła podstawy pnia terpentyną (po zajęciu budki przez ptaki),

– zastosowanie dostępnych na rynku odstraszaczy kotów (wodne, dźwiękowe lub ultradźwiękowe),

– zawinięcie dookoła pnia opaski z blachy o szerokości 40-50 cm (łączenie na nity),

– zawinięcia wokół pnia poniżej budki kilku zwojów drutu kolczastego przeciw kunom.

budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów

najlepiej powiesić budki po kilka obok siebie tworząc apartamentowce

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

jerzyk

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Jerzyki kiedyś gniazdowały w skałach i wysokich drzewach, ale wraz z rozwojem urbanizacji przystosowały się do życia w miastach. Żyją w koloniach. Najchętniej budują gniazda w wolnych przestrzeniach pod dachami. Jerzyki to mistrzowie przestworzy – w powietrzu jedzą, kopulują, śpią i piją wodę, łapiąc krople deszczu. Rekordziści potrafią spędzić nawet 3 lata bez lądowania. W Polsce spędzają średnio 4 miesiące (od maja do sierpnia). Pod koniec sierpnia odlecą na południe Afryki. Tam przywitane będą przez lokalną ludność z wielką radością i ulgą, gdyż w swoich dalekich migracjach wykorzystują prądy powietrza i często przemierzają tysiące kilometrów serfując na pogodowych frontach, dla Afrykańczyków, takie fronty oznaczają zmianę pogody i upragniony, wyczekany, deszcz. W dalekiej Afryce

Jerzyki przynoszą nadzieję na koniec suchego lata. Nam w Europie zwiastują wytchnienie po długiej szarej zimie. Ich podniebne akrobacje wzbudzają podziw, a fakt, że zjadają ogromne ilości uciążliwych dla ludzi komarów i drobnych owadów, czyni je lokalnymi bohaterami. Coraz więcej osób, chce mieć jerzyki w swoim ogrodzie.

Opis techniczny budki:

podstawa  w środku 34 x 18 cm,

wysokość  ~ 18 cm

otwór wlotowy półokrągły w dolnej części budki, podstawa otworu ok 6,5 cm wysokość otworu 2,8 cm

wewnątrz niecka gniazdowa wykonana z trocinobetonu

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PFSC)

sposób łączenia: wkręty

sposób montażu: te dwie budki nie są połączone, można je wieszać w dowolnej konfiguracji np: jedna obok drugiej, proponujemy dwa sposoby mocowania: na kołki rozporowe (8 dł 10 cm) do elewacji poprzez nawiercenie otworów w tylnej ścianie budki lub poprzez nawiercenie otworów w górnej ściance i mocowanie do podbitki dachowej za pomocą wkrętów do drewna

budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

sikora bogatka, sikora modra, sikora sosnówka

wróbel, mazurek

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Sikory są dość towarzyskie i hałaśliwe, łatwo uczą się od siebie. Gniazdują w dziuplach. Część gatunków sama je drąży. Wyprowadzają 1-2 lęgi w roku. Jaja wysiaduje tylko samica przez 12-14 dni. Liczba jaj: 4-12. Potomstwem opiekują się oboje rodzice. Młode pozostają w gnieździe przez 17-20 dni. Chętnie gniazdują w budkach lęgowych. Podstawą ich pokarmu są owady i nasiona oraz jagody. Sikory mogą pełnić bardzo istotną rolę w zabijaniu owadzich szkodników. Uważa się, że ptaki mogą pisklętom przynieść do gniazda nawet 10 000 owadów.

Wróble patrz Familiada

Opis techniczny budki:

podstawa  w środku 13 x 13 cm,

wysokość  ~ 25 cm

otwór wlotowy okrągły w górnej części budki o średnicy 32 mm

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PFSC)

sposób łączenia: wkręty

sposób montażu: przywiązywana za pomocą sznurka przez specjalnie przygotowane otwory bez konieczności kaleczenia drzewa

Budka ta posiada wyjmowaną ścianę przednią (co ułatwia jej czyszczenie) z przedłużonym otworem wlotowym (ca 4-5 cm)

budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów

Gatunki które mogą zasiedlać ten typ

 dudek

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Dudek na założenie gniazda potrzebuje starych drzew dziuplastych położonych na skraju lasów, czy pośród śródpolnych miedz w pobliżu łąk, pastwisk. Ale także i my możemy mu choć trochę pomóc! Budka dla dudka może być dobrym pomysłem na sprowadzenie sobie całkiem sympatycznych sąsiadów. Piękne ubarwienie tego ptaka jest szczególnie rzucające się w oczy w locie, gdy wygląda jak ogromny motyl. Na głowie ma długi ruchliwy czub z czarno zakończonych piór, który rozpościera wachlarzowato w chwilach zaniepokojenia. Odzywa się donośnym, niskim „upupup”. Młode dudki w gnieździe, by przegonić intruza, posługują się niezwykłą bronią w postaci cuchnącej cieczy wystrzykiwanej w kierunku wroga. Z tego powodu gniazda dudka czasem nieprzyjemnie pachną. Żywi się dużymi owadami (chrząszcze, muchy, pasikoniki itp.) oraz ich larwami i poczwarkami, a także dżdżownicami.

Sposób zawieszenia

Budkę wieszamy na niewielkiej wysokości od 0,5 do 2 metrów np: na ścianie budynku, płocie, przydrożnych drzewach (wierzba, topola); w ustronnym miejscu z wylotem na przestrzeń otwartą typu łąka, pastwisko, ugory, pola

Opis techniczny skrzynki:

podstawa  w środku 60 x 30 cm,

wysokość  ~ 60 cm

otwór wlotowy okrągły  w górnej części budki o średnicy 8,5 cm z  przedłużonym wejściem (ca 7,5 cm)

dach prostokątny 75 x 40cm jednospadowy

materiał: płyta OSB surowa, grubość 1,5 cm,

przed montażem konieczność samodzielnego zabezpieczenia skrzynki z zewnątrz (np. drewnochron)

w zestawie dołączamy  grube zrębki liściaste do wypełnienia dna

sposób łączenia: wkręty

gatunki które mogą zasiedlać ten typ:

wróbel zwyczajny, mazurek

Krótki opis ptaków, ich zachowania i preferencji

Wróble w Polsce żyją 4 gatunki z tej rodziny ptaków, ale tylko dwa są pospolite: wróbel domowy i wróbel polny, czyli mazurek. Występują w całej Polsce, spotykamy je wśród zadrzewień śródpolnych, wśród żywopłotów, w sadach, w towarzystwie zagród i ptaszyńców. Małe, brązowo-szare, czasem z domieszką czarnego , mają krępy tułów, dużą i okrągłą głowę, krótki dziób. Wróbel domowy jest większy, występuje u niego dymorfizm płciowy, co oznacza, że samce różnią się wyglądem od samic. Samiec ma charakterystyczną szarą czapeczkę, biały policzek podkreślony białą linią i czarny pas ciągnący się od podgardla do oczu. Brzuch jasny, grzbiet i skrzydła ciemnobrunatne z czarnymi paskami. Samica jest nieco mniejsza od samca. Głowa niemal jednolicie brązowoszara, z delikatnym płowym paskiem ciągnącym się za okiem. Mazurek podobny do samca wróbla domowego, ale nieco od niego mniejszy. Najłatwiej odróżnić te dwa gatunki po czarnej plamce na białym policzku u mazurka – u wróbla domowego brak tej plamki. Mazurek za to nie ma szarej czapeczki na wierzchu głowy, jest ona jednolicie brązowa. Samiec i samica mazurka nie różnią się od siebie.

Wróble dobrze się czują w towarzystwie człowieka, są zwierzętami stadnymi. Budują kuliste, duże gniazda głównie z trawy. Gniazdują także w dziuplach, skalnych szczelinach, budynkach. Nierzadko gniazdują gromadnie. Samica składa 3-7 jaj. Długość jaj: 1,8-2,2 cm. Żywią się nasionami i owadami. Pisklęta są karmione owadami. Wróble właściwe (rodzaj Passer) zjadają głównie ziarna, szczególnie zbóż.

opis techniczny budki lęgowej:

podstawa  w środku w jednym z trzech modułów 13 x 13 cm,

wysokość  ~ 25 cm

otwór wlotowy okrągły 2 cm od górnej krawędzi o średnicy 35mm

materiał: sosna, pełna deska, grubość ca 2 cm, z drewna pozyskanego bez szkody dla środowiska (znak PFSC)

sposób łączenia: wkręty

sposób montażu: przygotowane otwory do montażu do elewacji budynku

budowa skrzynki lęgowej opracowana przez ornitologów